عجب دنياي بد مشرب

ای کاش خــوار و زار و پریشان نمی شدیمبا رنج و غصـــه دست و گریبان نمی شدیممحتـــاج پیش هــــر خس و نادان نمی شدیماز آشنــــــــا و دوست گــــریزان نمی شدیمدر انتهـــــای کوچـــه پشیمــــان نمی شدیم---------------------------------------از جـــــور عشق اینهمه ســــوز و نوا نبوداز خون دیـــــده دامن هــــــر دل حنــا نبوددرمــــــان نبـــود، درد نبــــود و دوا نبـودتشویشـــی از رسیـــــــدن روز جـــزا نبودهرگــــز دچار تهمت و عصیان نمی شدیم---------------------------------------خلق خـــــدا ز بهـــــر خدا بــــودی مهربانهر کس به هر کجا به خودش داشت آشیانسر ها فـــرو نگشتــــی ز تهـــــدید امتحاناز بهـــــــر کسب روزی نبودیم دوان دواندر زیــــــــر پای غول بیــــابان نمی شدیم---------------------------------------تا آشنـــــــا کنـــــــاره ز هــــــر آشنا گرفتجای وفــــــا و همـدلی خوف و خطا گرفتاوقــــــــات شــــادی را فلک پر جفا گرفتروزی کــــه نعمــت نفس مـــــا خدا گرفتکو فرصتی که دیــده ای حیران نمی شدیم ---------------------------------------هر ســـــــوُی بود سبــزه و گل در کنار ماپایـــــــان نداشـــت دوره ای فصل بهار مابر کف ایــــــاغ داشت مـــه ی هوشیار ماتــــــا روزگــــــار بـــود همیـن روزگار ماگـــــــر مـا موفـــق گپ شیـطان نمی شدیم-------------------------------- عجب دنياي بد مشرب...

از دوســـــت از رفیــــق شکایت نمی کنماز آن زمــــان که رفتــه حکایت نمی کنمتکیـــه به قلب سوختـــه ای خویش میزنماز آشنــــــــــا نگاهــــــی عنایت نمی کنمحتـــــا ز دشمنان قســــــم خورده میگذرمفــــــــکری به انتقــــام و جنایت نمی کنمباشم همیش رهـــــرو اشخاص هوشمنــــداز بوالفضـــول و آبلـــــه حمایت نمی کنمهرچه رضای اوست به جان می پذیرمشبــــا التمـــــاس کســــب رضایت نمی کنموامیگذارم هـــــر چه که هستم برای خلقخــــود ادایـــی فهــــــم و درایت نمی کنمبا نام های مرشـــد و شیـــــخ و ملا و پیرفتنــــه فکنـــــده شـــــوق ولایت نمی کنماین واژه هـــــا ز عمق دلــم می شود بلندمن از صحیح بخــــاری روایت نمی کنممحمود روزگـــــارم و با عشق زنــــده امبا چنــــد بیـت و مصرع کفایت نمی کنم-------------------------------------بامداد دوشنبه 11 جدی 1396 آفتابیکه برابر میشود به اول جنوری 2018 ترساییسرودماحمد محمود امپراطور عجب دنياي بد مشرب...

کـــی شود انـــدکی باهــــــم خـود و مانی باشیمدور از دغدغــــــــه ای روز و شبـــــانی باشیمقصه ها سر کنیم از عمق دل خسته ای خویشیــــادی از دفتــــــــــر ایــــــــام جــــوانی باشیمگوشـــــه ای ساحل دریــــای طرب عیش کنیمفـــــــارغ از تهمت و رنـــــج نـــگرانی باشیمدر بهــــار هر چه نشـــــد فرصت باهــم بودنکــــم کمک یــــــار و رفیقــــــای خزانی باشیمسعـــدی و مولـــــوی و حافظ و صائب خوانیمنشــــــه از شعـــــر خیــــــام و همــدانی باشیمبگشـــــــــــایم در دل به رخ عشـــــق و وفــــا تابــــــکی دوست به الفـــــــاظ زبـــــانی باشیمنعمت هـــــر نفس خویش غنیـــــمت شمـــریمدر تپش خانــــــه ای هستــــی نوســانی باشیمغفلــت از ذهن و دل و دیده ای خود بر داریمعاشـــــق گلشــــن زیبـــــــایی جهـــانی باشیمهر چـــــه را دانـــــی خداوند خــــودش میداندپس چـــرا بر ســــــر قسمــت عصبانی باشیمرد شویـــــم از ســـــر بـــــازار جهان گــذرانتا ابـــــد خوب تـــــــرین دلبـــــر جانی باشیمکنج ویرانـــــه ز محمود خبـــــر گیـری کنیمهمسخن گــــــاه و گــــه با بیـــدل ثانی باشیم------------------------------------------بامداد سه شنبه 28 قوس 1396 آفتابیکه برابر میشود به 19 دسامبر 2017 ترساییسرودماحمد محمود امپراطور عجب دنياي بد مشرب...

مهــر و لطف دوباره می خواهموعــــده ای آشــکاره می خواهمشـــــده ام در اتــاق دل محبوسبه خودم راه چــــاره می خواهمدر معمــــای عشق و یکرنــگیمعنـــــیء استعـــاره می خواهمرفتــــه از دست من قرار و امیدآی بر گـــــــرد اداره می خواهمخاک راه تو بوســــــه خواهم زدتهی ران تــــو بـــاره می خواهمبهــــــر تو لاجــــورد و در یمن بر خود سنــگ خاره می خواهمکاشـــــکی جلوه ای به باغ کنیگوشــه ای آن نظاره می خواهممن تــــو باشیـــــم و شب یلــــداآری من شـــــام تاره می خواهممن به قربانی حاضـــرم حاضریک نفس یک اشاره می خواهمروی دیــــوار سینــه نام توستپهـــــلوی آن نـگاره می خواهممن ز آواز نغــــــز و زیبـــایتغــــزل و چار پاره می خواهمآسمـــــان دل تــــــو را محمودهر زمان پر ستاره می خواهم----------------------------شامگاه پنجشنبه 30 قوس 1396 آفتابیکه برابر میشود به 21 دسامبر 2017 ترساییسرودماحمد محمود امپراطور عجب دنياي بد مشرب...

مجنون کوی دوست که باشم همین بس استخـــود را اسیـــــــر درگه ای لیـــلا نمی کنمناقـــــوس عقــــل در بدنــــــم بانگ میــــزنددیـــــــر و کنشـــت و رو به کلیســا نمی کنمهـــــرچه خدا کنــــد ســــر تسلیـــــم می نهمچشــمی بســـــوی مرشـــــد و مــلا نمی کنماز دوست تـا بــــــرادر و یـــــار وفــــا شعار از هیـــــــچ یک توقــــــــع بیجـــــا نمی کنمدر شعلـــــه های عشق خودم گــرم می شوم بیـــــــم از فرارسیـــــــدن سرمـــــا نمی کنمنان و پیـــــــــاز همت خود میخورم مـــــدامفــــــکر کبـــــاب و برگـــر و حلـوا نمی کنمزن دارم و چو نــــــور نــگه دوست دارمشامیــــــــد وصـــــل ســــــــرو دلآرا نمی کنم با نیــک، نیــک هستـــم و از بـد عمــل جدادشــــمن به نــــام دوست مبـــــــرا نمی کنمدر آرزو بمیــــــرد و از غصـــه جـان دهدلطـف نظــــــــر ز آبلـــــــه تمنــــا نمی کنم نه کرسی یی به تکیه زدن است و نی مقام خود را خجـــل به هستـــی دنیـــــا نمی کنمایمــان و خاک میهن خود را ز بهــــر پولانـــــــدر دکــــــان اجنبـــــی سـودا نمی کنم چون قاضیان رشــــوه خور و مفتــــی دغلحــکم قضــــا به تهمت و فتــــــوا نمی کنماز بهر نام و شهـــرت کاذب به پیش خصمگـــــردن کجی و عـــــذر و تقـــلا نمی کنممحمود تر دماغ خود هستـــــم درین زمــانعــــــادت به جام بــــــاده و مینـــا عجب دنياي بد مشرب...

تنها دروغ راست بـــر آمـــد در این وطن تنها شهیـــــد خفتـــه در این خاک بی کفنروییـــدن گل از بر این بـــاغ رخت بست شمشــاد و سرو خشکیده در بستــــر چمنجنگ است، فتنه است چه گویم برای تاناز دست خود پرستـی و از دست تو و منبـــم در کنـار جاده صدا میـــزند که مرگ بینی ســـــــــر فتاده ای انســــان بدون تنخلقی به نان خشـــک و کمی آب احتیـاججمــــع رزیل در غـــــم نکتـــایی و چپن جنگل ســــرشت هــــای فضولِ ولد زنــاقانــون کشیـده اند به صد گونـــه در لجناصلن نمی شــود به کسی اعتبـــــار کردرنگ گنــــاهی خفیه کنون گشته مبرهندردم ز ملت ایست که دارد خبـــــر ولیفـــرعون ساختند جمـــع دزد و راهــزنتا این شعور و آبله پرستـــــی کنــد دوام اوقـــات شادمـــانی ما نیست جــــز محندیــگر رسیده اند به پایـــــان کار خویشمحمود قفـل حوصله بشکن ز علــم و فن -------------------------------------چهارشنبه 06 جدی 1396 آفتابی که برابر میشود به 27 دسامبر 2017 ترساییسرودماحمد محمود امپراطور عجب دنياي بد مشرب...